•  
•  
•  
•  

0 Reacties Bewaren

Topmanager Richard Jonker deelt zijn ervaringen. Na het sollicitatiegesprek van vorige week kijkt hij nu naar de worstelingen van nieuw en jong personeel in de kantoortuin.

De laatste tijd heb ik bij NETGEAR veel gesproken met, noem ze maar, 'de nieuwe generatie'. Mensen die indirect aan mij rapporteren en mensen voor wie ik mentor ben (ik ben mentor-vrijwilliger voor Everwise). Ze zijn begin twintig tot begin dertig en ze hebben een aantal dingen gemeen. En ik bedoel helemaal niet die millennial-clichés. 

Deze mensen zijn allemaal slim, gedreven, gepassioneerd en vertonen geen van de gedragsproblemen die vaak in verband worden gebracht met die leeftijdsgroep. Ik heb al eens een Linkedin-blog geschreven over hoeveel ik die generalisatieflauwekul afwijs, maar daar gaat het hier niet om.

Toen ik sommige van hen begeleidde of met anderen sprak, merkte ik dat ze allemaal te maken hebben met een cluster van soortgelijke vragen en onzekerheden. Er zijn een aantal elementen van een ietwat laag zelfvertrouwen, problemen met zelfmotivatie of twijfels over het doel of de eigen vaardigheden. Nogmaals, deze mensen zijn allemaal hoog opgeleid en zeker gekwalificeerd voor de banen die ze recentelijk zijn begonnen. Meestal is het een flinke stap voorwaarts, en meestal maakt deze baan deel uit van de droom die ze nastreven. Meer dan de helft van hen zijn migranten of vrouwen. Wat ze moeten doormaken in vergelijking met de lokale mannen is een stuk moeilijker, dat besef ik, maar gemiddeld lijken ze te maken te hebben met dezelfde dingen, tenminste in de technische sector in Silicon Valley. Uit deze gesprekken heb ik enkele dingen samengevat. Over wat je moet doen als je het gevoel hebt dat je vastzit. Of over dingen gedaan krijgen, je goed voelen over je prestaties en gelukkig zijn in je nieuwe fase in het leven.

Kan ik dit doen? Is dit voor mij? Het is moeilijker dan ik dacht. Ik denk dat ik niet vooruitkom!

Je zult waarschijnlijk twijfels hebben over de juiste rol - het is allemaal nieuw. Laten we nu aannemen dat je huidige positie ongeveer past bij jouw achtergrond, jouw CV en ervaring. Rationeel zijn we OK hier, toch? Dus - wat is dan hier de disconnect? Een veel voorkomend probleem dat ik zie, is dat je alles wilt en dat je het nu wilt.

Je hebt de zoete smaak van succes geproefd en je wilt meer. Je bent misschien een beetje geobsedeerd geraakt door titels en salarissen en de corporate ladder. Je hebt jezelf jarenlang gezegd dat je gaat slagen. "Ik ben een slimme en succesvolle vrouw, ik kan niet falen. Mijn familie, mijn vrienden rekenen allemaal op mij. Ze verwachten dat ik dit zal bereiken en ik ook", vertelde een jonge Iraanse vrouw me over de druk die ze voelt. We hebben het hier over iemand met 3 universitaire titels.

Een andere 30-jarige begon net haar eigen bedrijf en zei dat ze in haar eerste jaar een half miljoen dollar aan diensten wilde verkopen, door om de week een deal te sluiten. Een paar maanden later lijkt dat bedrag onhaalbaar, omdat de dingen iets langzamer gaan, de trechter leeg is en ze gefrustreerd raakt, zichzelf van alles verwijt en me vertelt dat ze zich een mislukkeling voelt. Ik moest erop wijzen dat ze nu nog steeds meer dan het dubbele verdient van wat ze vorig jaar als medewerker ergens anders binnenhaalde. Als eigen baas. Niet slecht, toch? Welke werknemer zou zich daar niet voor aanmelden!

Deze twee voorbeelden hebben alles te maken met het managen van de eigen verwachtingen. Je kunt geen ballerina worden in één dag. Of Lionel Messi. Of Sheryl Sandberg. Het vergt uitzonderlijk talent en uitzonderlijk hard werk om daar te komen. En er is sowieso maar één Messi en één Sandberg. Stel je doelen anders - verbeter elke dag een klein beetje, maak kleinere dingen en vier elke overwinning. Dat is de sleutel tot geluk - vieren wat je hebt, niet wat je wilt. Geniet van de reis, niet alleen van de bestemming.

Ik heb het gevoel dat iedereen tegen me is. Waarom helpt niemand me? Waarom krijg ik pushback van mijn manager wanneer ik uitleg waarom we dit project niet hebben gedaan? Het is niet mijn schuld!

Een veelvoorkomende slechte gewoonte die mensen vóór hun vroege tienerjaren leren: geef anderen onmiddellijk de schuld. Het kan niet jouw fout zijn als er dingen fout gaan, toch? Het begint met het doen van projecten die je met een paar andere kinderen moet doen. Ofwel doe je dit met moeite, ofwel ben je diegene van de vier die al het werk doet. Ofwel ben jij de spits en je geeft de verdediging de schuld wanneer je voetbalteam verliest.

Elke sportcoach zal je vertellen dat teams alleen zullen winnen als de teamleden bereid zijn om elkaar te helpen. Een team van individualisten is geen team. Als je concurrentiedrang is gericht op je teamleden en niet op de echte concurrenten van het bedrijf, is er iets mis. Je bent niet meer het middelpunt van de aandacht. Eerst het bedrijf, dan je afdeling, dan jij. Niet andersom.

OK ik snap het. Moet samenwerken. Eerst team, dan ik. Maar hoe?

Samenwerking is moeilijk. Komt niet vanzelf. Er zijn een aantal dingen nodig om te synchroniseren tussen de groepsleden: de doelen, tijdlijn, middelen en de gemeenschappelijke overtuigingen. Ik heb daarvoor een eenvoudige checklist van 6 woorden: "wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe". Om als medewerker te slagen, is het belangrijk om te weten wat anderen zouden moeten bijdragen en wat u zelf aan de mix zou moeten toevoegen.

Begin altijd met jezelf. Accepteer je rol. Verantwoordelijk zijn. Het gaat over acceptatie en verantwoording. Geef anderen niet de schuld voor je eigen problemen of mislukkingen. Vraag om feedback van de teamleden en je manager. Raak geaard. Kijk goed naar jezelf. Geef je iemand de schuld, gebruik je excuses of ontkenning als mechanismen om niet verantwoordelijk te zijn? Je moet eerst aan deze dingen werken. Dit is cruciaal voor je vermogen om iets te bereiken wanneer je met andere mensen werkt. Focus op eigenaar zijn en verantwoordelijkheid nemen. Laat dingen gebeuren - alleen. Wees de verandering, in plaats van te wachten op anderen. Wees proactief.

Van John McHugh, SVP en GM bij NETGEAR, met 30 jaar succesvolle R & D en management ervaring: " Een specifieke vaardigheid waar ik naar op zoek ben wanneer individuen zeer energiek zijn - kom dan niet naar me met ideeën, kom naar me met een business case. Wat levert het het bedrijf op en hebben we alle middelen om dit met succes te doen? " En de middelen zijn hoe dan ook beperkt. Om moeilijke afwegingen te maken en het enige juiste idee te kiezen, is een speciale soort mensen nodig. Dat is moeilijk en vereist leiderschapsvaardigheden.

Hoe maak ik mezelf productiever? Ik heb het gevoel dat ik niets gedaan krijg.

Elke dag moet je je taken opnieuw beoordelen, niet je waarden of je doelen, noch de strategie, noch je grote prioriteiten. Het begint allemaal met weten wat er van je wordt verwacht. Je manager zal daarover openhartig moeten zijn. Durf te vragen om meer duidelijkheid.

Alles op het werk heeft te maken met dingen gedaan krijgen, als je het tot de essentie terugbrengt. Er is een tijdsfactor. Je wilt niet te veel tijd op het werk doorbrengen, dus het is cruciaal om het volgende uit te zoeken - er zijn 3 stappen om productief te worden. Probeer eerst effectief te zijn. Dat betekent: de juiste dingen doen. Knip nutteloze taken uit je pakket, prioriteer ze, stel ze uit, negeer ze. Pas op voor mensen die van hun probleem jouw probleem maken. Vooral wanneer je jong of nieuw bent in een baan, is er een kans dat de oude mensen proberen van je te profiteren door je hun werk te laten doen. Als je eenmaal weet wat de juiste dingen zijn om te doen, werk dan aan de tweede fase: je vermogen om efficiënt te zijn. Dat is alles om de dingen goed te doen. De laatste stap is om de twee te combineren, pas dan kun je echt productief worden: de juiste dingen goed doen.

Op de volgende pagina meer tips op de worsteling van millennials op de werkvloer.

Hoe kan ik me goed voelen over mijn prestaties? Ik voel dat ik niets bijdraag, ik hoor hier niet thuis. Ik voel me waardeloos.

Controleer of je het juiste perspectief hebt. Manage je verwachtingen voor anderen, maar vooral - voor jezelf. Hoe? Realiseer je dat je het weer bijvoorbeeld niet kunt veranderen. Je kunt een berg niet verplaatsen. Wees daarom alleen maar bezorgd over dingen die je kunt beïnvloeden. Je bent niet meer op de universiteit. Het is niet de bedoeling dat je alles 100% scoort en perfecte cijfers hebt. Je moet nu dingen gedaan krijgen. Dat is anders. Hier zijn een paar oneliners die je kunnen helpen. 

• Beter gedaan dan perfect. 

• De sleutel tot doorgaan is doorzetten. 

• Zoek resultaten. 

• Wrijf niet in vlekken. 

• Als het nergens heen gaat, ga dan ergens anders heen, ga verder. 

• Let it go - Laat het gaan.

 

Kleine en gemakkelijke dagelijkse overwinningen zijn zeer motiverend - en gelden als betere prestaties dan het streven naar die grote filosofische utopische grote winst. Eduard Lugovoy, een collega die in Rusland en Australië gewerkt heeft, zegt het op een heel praktische manier: "Grote dingen in kleinere dingen onderverdelen en stap voor stap afdoen, helpt veel als het gaat om het 'doen' van lijsten en een complex project. Ook vind ik: "de beste eerste reactie op een crisis is helemaal geen reactie" - het geeft je tijd om jezelf te organiseren, je gedachten te ordenen en er mee aan de slag te gaan."

Ik voel me afgeleid, ik word te veel richtingen in getrokken. Ik kan me niet concentreren lijkt het. Na een gemiddelde dag ben ik moe zonder vooruitgang te boeken. Ik heb het gevoel dat ik vandaag niets heb gedaan.

Dit is meer dan normaal. Het is bijna universeel. Je kunt dit alles overwinnen, maar het vereist een harde zelforganisatie en het maken van compromissen. Maak eerst een omgeving met weinig ruis. Ruim je werkplek op. Schakel hoorbare of zichtbare meldingen op je apparaten uit. Elimineer spam. Knip de minder bruikbare energiezuigers uit je leven! Dit kunnen mensen zijn, of triviale dingen die je aandacht vragen, of taken, of nutteloze vergaderingen. Zittend in vergaderingen waar je niet bijdraagt, is niet nuttig, je kunt beter tijd besteden aan je prioriteiten.

Het belangrijkste volgende dat je moet doen, is het maken en onderhouden van een prioriteitenlijst. Met de hand geschreven in een papieren notitieblok. Alles wat je zou moeten doen, zou op deze lijst moeten staan. Je kunt geen dingen doen die niet op de lijst staan. Er kan maar één lijst zijn. Prioriteiten zijn genummerd. Er kan maar één prioriteit # 1 en één # 2 zijn, enzovoort. Trek elke ochtend een lijn onder de prioriteiten / taken die je vandaag wilt uitvoeren. Werk de lijst elke dag bij, en word beter in het schatten van je vermogen om deze taken gedaan te krijgen. Dat wordt de scoping van werk genoemd. Een heel belangrijk stuk - het helpt je om snel goed georganiseerd te worden.

Waarom is dit zo belangrijk? Het voelt rigide.

Ja, dit is nogal gestructureerd maar het is superbelangrijk. Omdat het je vertelt wat je vervolgens moet doen. Omdat het waar is dat mensen met focus dingen voor elkaar krijgen, maar mensen met prioriteiten de juiste dingen gedaan krijgen. Het acroniem om te gebruiken bij het prioriteren van taken is "WIN" - Wat Is Nu belangrijk? Verdeel je dag in blokken, toegewijd aan wat je het meest nodig hebt om iets te bereiken. Laat anderen je agenda niet domineren. Zittend aan je bureau en wachten op je Postvak IN om te beslissen wat je eerst doet, is het tegenovergestelde van het hebben van prioriteiten. Je zult nooit een toppresteerder zijn als je je concentreert op het schoonmaken van je inbox. het is een verloren strijd. Zelfstandig en autonoom zijn in je werk gaat niet over het afronden van huiswerk en het afronden van het tentamen als eerste in je klas.

Ik was de beste van mijn klas op de universiteit, maar hier heb ik het gevoel dat ik niets weet. Ik weet niet wat ik moet doen! Paniek!

Rond de leeftijd van 24-27 zijn werk en leven plotseling aan het veranderen. De structuur is anders en niet alles is duidelijk ingekapseld. Er is ambiguïteit. Werk stapelt zich op, maar niet als een examen met een nette studiegids. Je manager wil dingen van je die hij of zij alleen in vage termen uitlegt. Je hebt geen idee waar te beginnen. Wat willen ze precies?

Doug de advocaat. Ik ontmoette Doug toen hij mijn buurman was in de South Bay. Ik woonde in een klein huisje. Hij had een landhuis van vier miljoen dollar met een grasveld, een zwembad, kinderen op een privéschool en huishoudsters in uniform, en tuinmannen. Hij ontmoette zijn vrouw, een andere advocaat, bij een prestigieus advocatenkantoor in New York omdat ze dezelfde assistent deelden. Doug is bezig met fusies en overnames (M&A) en hij won de jackpot toen hij Instagram aan Facebook verkocht.

Tijdens het diner spraken we over hoe moeilijk het is om toptalent aan te trekken. Zijn observatie was dat het belangrijkste probleem met toptalent, als je ze uiteindelijk binnen krijgt, de muur is die ze raken als ze erachter komen dat de baan anders is dan de rechtenstudie. Bijvoorbeeld: de ambitieuze nieuwe advocaten wordt gevraagd om te socializen met de klanten, ze uit eten nemen in een restaurant, een gesprek te voeren terwijl ze moeten uitzoeken wat er bij die client aan de hand is. Doe wat accountmapping, begrijp de politiek beter, giet nog een fles wijn over het gesprek om ze meer te laten praten. Oeps - dat is anders!

Dus - ze moeten leren dat niet alles een examen is, of een individuele wedstrijd. Geen race voor slimme mensen. Samenwerken. Maak afwegingen en beslis op basis van onvolledige informatie. Maak fouten en leer van ze. Vraag om hulp.

Wat is dat met al die vergaderingen? Het voelt ongemakkelijk en maakt me nerveus. Ik werk liever alleen. Ik ben verlegen.

Iedereen die nieuw is op de werkplek is enigszins verlegen. Dat is volkomen normaal. Je kunt echter alleen in een groepsomgeving bijdragen als je luistert, discussieert, je gedachten uitspreekt, onderhandelt en overtuigt. Ik ga je niet vertellen: "Wees niet verlegen". Maar je zult je verlegenheid gedeeltelijk moeten overwinnen. Omdat bidirectionele communicatie is waar vergaderingen voor zijn. Ze synchroniseren een team effectief en zorgen ervoor dat mensen doorgaan met de taken die ze hebben gekregen. Ze faciliteren creatieve processen, zoals een brainstorm. Het maakt niet uit of vergaderingen persoonlijk zijn of via videoconferenties.

Hier zijn een paar tips voor vergaderingen: kom voorbereid. Dien de follow-up van actiepunten de dag vóór de vergadering in. Dat beperkt de kans dat je in de vergadering aan je jas wordt getrokken. Oefen wat je wilt zeggen. Zeg alleen dingen die bijdragen aan het onderwerp - iets kleins en inzichtelijks is goed genoeg. Voel niet dat je iets over elk onderwerp moet zeggen. Herhaal jezelf niet. Ga rechtop zitten, oefen een hoorbaar volume (jongeren fluisteren meestal), zet je telefoon weg. Is er een dresscode? Volg het, niet overdressen (hoewel dat in mijn ogen bijna onmogelijk is, maar ik ben een oude Nederlander die pakken draagt in Silicon Valley). Kleed je tenminste een beetje beter dan het gemiddelde in de kamer. Probeer nerveuze ticks te beheersen door met vrienden te oefenen, bijvoorbeeld door je gezicht of haar niet aan te raken of met een pen te spelen. Laat je vrienden zien waar je aan moet werken, ze zullen het geweldig vinden en ze zullen je pesten en daarna helpen - dat is waar vrienden voor zijn.

Presentaties zijn eng. Ik hou echt niet van presenteren. Wat kan ik doen om dit te voorkomen? (Niets). 

Presentaties zijn een hulpmiddel om een ​​idee in een vergadering te verkopen. Het is het # 1 go-to format. Je kunt het presenteren niet vermijden. Leer het beter. De wereld zit vol slechte presentatoren. De beroemde Death By Powerpoint is wat we krijgen als straf voor het opvoeden van een generatie armoedige presentatoren. Hier is goed nieuws: het is eigenlijk gemakkelijk te leren. Om een ​​goede presentator te worden, heb je 10-20 uur aan oefening en 10 keer feedback van anderen nodig.

Hier zijn een paar tips: als je moet presenteren, en het is jouw beurt, dan moet je meestal opstaan, zoals je anderen hebt zien doen, zelfs als het maar een paar mensen zijn. Het werkt. Richt je tot het publiek, kijk ze één voor één in de ogen, van links naar rechts en terug. Oefen dat. Zeg wat je moet zeggen, lees niet alles van de dia's omdat mensen echt wel kunnen lezen. Vraag hen niet hun laptops te sluiten. Je stem, je aanwezigheid en je verhaal zouden ze moeten aantrekken. Onthoud vanuit elke slide, wat het punt is dat je wilt maken - en maak dat punt. Loop naar mensen die met je communiceren, maar kijk weg van jengelaars - keer je rug naar negatieve mensen die je presentatie belemmeren. Negeer ze. Dat soort drama heb je niet nodig in deze fase van je carrière. Management vindt het geweldig als je onnodige discussies buitensluit.

Bestudeer Obama, Steve Jobs en de geweldige presentatoren van onze tijd op YouTube. Realiseer je dan dat je geen Obama of Jobs bent. Bestudeer liever de betere presentatoren in jouw bedrijf en zie dat ze één ding gemeen hebben: ze houden het kort, makkelijk verteerbaar en eenvoudig. Gebruik voor slides een indeling van 5 slides, 5 tekstlijnen per slide met één sterk vierkant plaatje en ongeveer 5 woorden per regel. Dat is een optimaal en door-en-door getest formaat. Niemand houdt van een 100-slide deck met 100 woorden per dia in een klein lettertype en Microsoft stockfoto's. Het maakt niet uit hoeveel tijd je eraan besteedde. De beste presentatoren compileren een slide deck van 10-15 slides en dikken dit vervolgens in tot de essentie van 5 dia's. Een 5-slide deck met een beetje Q & A duurt 15-20 minuten om te presenteren. Kort genoeg zodat niemand zich verveelt, lang genoeg zodat je je punt hebt gemaakt.

Ik heb het gevoel dat ik veel voor anderen doe, maar ze doen niets voor mij. Waarom krijg ik niets terug? Haten ze me?

De kans is groot dat je bedrijf niet alleen uit klootzakken bestaat. De kans is groot dat het normale mensen zijn. Dus als niemand je wil helpen, kunnen er andere redenen zijn. Of ze weten niet wie je bent, omdat je niet goed geïntroduceerd bent, of er is een gebrek aan interactie. Als je niet socialiseert, zal het niet zo gemakkelijk voor je zijn om dingen van mensen te krijgen. Je moet erin investeren. En jij gaat als eerste, omdat je nieuw bent. Als dat niet van nature komt, moet je dat oefenen. Het is belangrijk dat je je kunt verhouden tot je collega's en een normale relatie met hen kunt opbouwen. Als ze je leuk vinden, zullen ze meer voor je doen. Dit komt allemaal neer op focussen op empathie. Wanneer je met iemand anders in contact staat, stel jezelf dan altijd de volgende drie vragen:

Wat heb je nodig of moet je van de ander leren? Hoe kun je deze persoon helpen, of op zijn minst dankbaarheid, waardering of warmte uitspreken, zodat je relatie met hen dieper wordt? En kun je een manier vinden om oprecht te zijn, je persoonlijkheid laten zien, hun mening over jou naar boven bijstellen?

Je bent hier niet alleen in. Je zou wat mentorschap van de senioren om je heen moeten krijgen. Vraag daarnaar. Een vriend van me, Vasu, een senior technische leider bij Apple, zei: "Ik heb gemerkt dat de teams en leiders die deze jonge teamleden ontvangen zich ook moeten aanpassen en voorbereid moeten zijn om ze te kunnen ontvangen. Vaak worden de bestaande teams te zwaar belast om zich zinvolle mentoring te veroorloven. Ze moeten jouw punten net zo goed kunnen begrijpen en met jou kunnen sparren."

Ik zou tenslotte de mensen willen bedanken die me vertrouwden - degenen met wie ik deze gesprekken had. De rocksterren van morgen, de nummer één bron van mijn energie: de jonge mensen waarmee ik werk.

Extra dank aan Eduard Lugovoy, Vasu Ganti en John McHugh voor hun ervaringen en tips.

Lees meer over

• netgear
• kantoor
• ontwikkeling
• loopbaan
• loopbaanontwikkeling
• millennials